การศึกษาโรคพาร์กินสันจากการออกกำลังกาย (Study in Parkinson Disease of Exercise หรือ SPARX) เป็นการทดลองทางคลินิกแบบสุ่มระยะที่ 2 ซึ่งดำเนินการโดย Schenkman และเพื่อนร่วมงานระหว่างเดือนพฤษภาคม 2555 ถึงเดือนพฤศจิกายน 2558 ผู้เข้าร่วมในการทดลองได้รับการประเมินหลังจาก 6 เดือน1 ในการทดลอง SPARX ผู้เข้าร่วม 128 คนที่เป็นโรคพาร์กินสันซึ่งมีอายุระหว่าง 40 ถึง 80 ปี ถูกแบ่งออกเป็น 3 กลุ่มด้วยกัน ดังต่อไปนี้
- กลุ่มทดลองกลุ่มแรกเข้ารับการฝึกแบบความเข้มข้นสูง
- กลุ่มทดลองที่สองเข้ารับการฝึกแบบความเข้มข้นปานกลาง
- กลุ่มทดลองที่สาม คือสมาชิกของกลุ่มควบคุมได้รับการขึ้นทะเบียนรอการแทรกแซงการออกกำลังกายในอนาคต
ข้อสังเกต ผู้เข้าร่วมในการศึกษานี้ได้รับการวินิจฉัยว่าเป็นโรคพาร์กินสัน ได้รับการวินิจฉัยภายใน 5 ปีที่ผ่านมาและคาดว่าไม่ต้องใช้ยาโดปามีน (antiparkinson) ในช่วงระยะเวลา 6 เดือนของการมีส่วนร่วม นอกจากนี้ ก่อนหน้านี้ไม่มีผู้เข้าร่วมในการออกกำลังกายระดับปานกลางหรือสูง
การออกกำลังกายแบบเข้มข้นสูงประกอบด้วย 4 วันต่อสัปดาห์บนลู่วิ่งที่อัตราการเต้นของหัวใจสูงสุด 80% ถึง 85% การออกกำลังกายระดับความเข้มข้นปานกลางยังเกิดขึ้น 4 ครั้งต่อสัปดาห์ แต่ที่อัตราการเต้นของหัวใจสูงสุดระหว่าง 60% ถึง 65%
เป้าหมายของการทดลอง SPARX ระยะที่ 2 คือการพิจารณาว่าผู้ป่วยโรคพาร์กินสันสามารถออกกำลังกายที่มีความเข้มข้นสูงได้อย่างปลอดภัยหรือไม่ ซึ่งค้นพบว่า ผลของการออกกำลังกายบนลู่วิ่งที่มีความเข้มสูงนั้นค่อนข้างได้ผล
อย่างไรก็ดี การศึกษา SPARX มีข้อจำกัด อยู่เหมือนกันค่ะ:
- ประการแรก การออกกำลังกายแบบเข้มข้นสูงดำเนินการบนลู่วิ่งเท่านั้นและไม่ใช้อุปกรณ์ออกกำลังกายประเภทอื่น
- ประการที่สอง ทั้งความเร็วและความเข้มข้นของลู่วิ่งได้รับการปรับเพื่อให้เกิดการออกกำลังกายที่มีความเข้มข้นสูง อย่างไรก็ตาม ยังไม่ชัดเจนว่าตัวแปรเหล่านี้อย่างใดอย่างหนึ่งหรือทั้งสองอย่างสามารถปรับปรุงอาการมอเตอร์ในโรคพาร์กินสันได้หรือไม่
- ประการที่สาม ยังไม่ชัดเจนว่าการรวมการออกกำลังกายบนลู่วิ่งแบบความเข้มสูงกับการทำกายภาพบำบัดอื่น ๆ ที่มีประโยชน์ที่ทราบกันดีสำหรับผู้ที่เป็นโรคพาร์กินสัน เช่น ไทเก็กหรือการฝึกความแข็งแรง อาจส่งผลดีทางคลินิกมากยิ่งขึ้น
เรารู้ว่าการออกกำลังกายช่วยให้ผู้ป่วยโรคพาร์กินสันได้ งานวิจัยใหม่ชี้ให้เห็นว่าการออกกำลังกายบนลู่วิ่งแบบความเข้มสูงอาจกำหนดได้อย่างปลอดภัยสำหรับผู้ป่วยโรคพาร์กินสันที่ไม่รุนแรง และผู้ที่เป็นโรคพาร์กินสันในระยะเริ่มต้นถึงกลางจะได้รับประโยชน์จากการออกกำลังกายประเภทต่างๆ รวมถึงความยืดหยุ่น การทรงตัว และแอโรบิก จำเป็นต้องมีการวิจัยเพิ่มเติมเพื่อหาประโยชน์ที่แท้จริงของการออกกำลังกายที่มีความเข้มข้นสูงดังกล่าว หากคุณหรือคนที่คุณรักได้รับการวินิจฉัยว่าเป็นโรคพาร์กินสัน โปรดปรึกษาแพทย์เกี่ยวกับการออกกำลังกายประเภทใดที่เหมาะสมที่สุด
