สาหร่ายวากาเมะ (wakame) จัดเป็นสาหร่ายสีน้ำตาลชนิดหนึ่ง เป็นสาหร่ายที่พบได้ในทวีปเอเชีย โดยเฉพาะในทะเลญี่ปุ่น ในสาหร่ายวากาเมะนั้นมีสารอาหารต่างๆ มากมายทั้งโปรตีน โพลิแซคคาไรด์มีแคลเซียมสูงกว่านมถึง 14 เท่าอุดมไปด้วยวิตามินเอ วิตามินซี และวิตามินอี ที่เริ่ดก็คือ มีไขมันในปริมาณน้อย
เพราะอุบัติเหตุเกิดได้ทุกเมื่อ โดยเฉพาะยามที่ประมาท เช่นเดียวกับผู้รักการออกกำลังย่อมหลีกเลี่ยงไม่ได้เมื่อเกิดอุบัติเหตุระหว่างเล่นกีฬา การบรรเทาการบาดเจ็บมีความจำเป็นเนื่องจากจะช่วยให้การรักษาโดยแพทย์ทำได้ง่ายขึ้น
คลอโรฟีลล์เป็นสารสีเขียวที่พบได้ในพืชผักทั่วไปและในสาหร่ายสีเขียว (chlorella) สารคลอโรฟีลล์ในธรรมชาติจะอยู่ในรูปของคลอโรฟีลล์ที่ละลายในน้ำมัน ส่วนคลอโรฟีลล์ที่นำมาทำเป็นผลิตภัณฑ์เสริมอาหาร จะเป็นสารสังเคราะห์ที่มีชื่อว่า…
“กลูตาไธโอน”(glutathione) เป็นสารต้านอนุมูลอิสระที่เซลล์ในร่างกายมนุษย์สามารถสังเคราะห์ได้เอง มีคุณสมบัติเป็นโปรตีนชนิดหนึ่ง ทำหน้าที่ปกป้องเนื้อเยื่อไม่ให้ถูกทำลายโดยสารอนุมูลอิสระที่สะสมอยู่ตามส่วนต่างๆของร่างกาย
ช่วงนี้อาการแปรปรวน เดี๋ยวร้อนจัด เดี๋ยวฝนตกหนัก นอกจากต้องระวังสุขภาพจากโรคภัยไข้เจ็บที่แวะมาเยี่ยมเยือนแล้ว อันตรายจากสัตว์ร้ายก็เป็นอีกหนึ่งภัยเงียบที่เราต้องระมัดระวัง โดยเฉพาะ “งูและสัตว์เลื้อยคลานที่เป็นพิษ”
ปลาดิบ มี 2 ชนิดใหญ่ๆ คือ ปลาดิบน้ำจืด และ ปลาดิบน้ำเค็ม (ปลาดิบทะเล) ซึ่งปลาดิบทั้ง 2 ชนิด มีเชื้อโรคที่แอบแฝงมาแตกต่างกัน ปลาดิบน้ำจืด อาจพบพยาธิบางชนิดแอบแฝงมา เช่น พยาธิตัวจี๊ด พยาธิใบไม้ในตับ พยาธิใบไม้ลำไส้ ฯลฯ
แม้ร่างกายจะต้องการในปริมาณเล็กน้อย แต่เราก็ไม่สามารถมองข้ามความสำคัญของวิตามินไปได้ เรียกว่าเป็นสิ่งเล็กๆ ที่สำคัญมากมาย เพราะวิตามินทำหน้าที่เป็นปัจจัยที่ช่วยให้ร่างกายนำสารอาหารไปใช้ประโยชน์ได้
ใครว่าผู้ป่วยโรคหัวใจไม่สามารถออกกำลังกายได้ขอบอกว่าเป็นความคิดผิดถนัดเลยทีเดียวเพราะความจริงแล้วเป็นการดีซะอีกที่ผู้ป่วยออกกำลังกายเพื่อช่วยในการบริหารหัวใจ แต่ทั้งนี้ทั้งนั้น การออกกำลังกายควรอยู่ในความดูแลของแพทย์ผู้เชี่ยวชาญด้วย
ผลิตภัณฑ์เสริมอาหารต่างๆ ที่อวดสรรพคุณให้ชวนเคลิ้มจนเผลอคลิกสั่งซื้อโดยไม่รู้ตัว แต่ใครจะรู้ว่าสิ่งเหล่านี้นำมาซึ่งอันตรายถึงขั้นเสียชีวิตได้เลยทีเดียว
“ภาวะจอตาเสื่อม” (Age-related Macular Degeneration) เป็นโรคร้ายทางตาของผู้สูงอายุ พบมากในกลุ่มผู้สูงอายุตั้งแต่ 50 ปีขึ้นไป และถือเป็นสาเหตุสำคัญที่ทำให้ผู้สูงอายุ สูญเสียการมองเห็นอย่างถาวร