หลายต่อหลายครั้งที่เราจะเห็นกระทู้ของคนทั่วไป ประณามการกระทำของผู้ปกครองที่เอาลูกออกมาเที่ยวนอกบ้าน แล้วไม่ดูแลรับผิดชอบการกระทำของลูกที่ก่อกวน หรือสร้างความเดือนร้อนกับผู้ร่วมสังคม เช่น วิ่งเล่นส่งเสียงดังในร้านอาหาร รื้อข้าวของที่วางขายตามห้าง ล้างก้นลูกในอ่างล้างหน้า ฉี่ใส่แก้วน้ำทิ้งไว้ในร้าน
จากการสังเกตการแสดงความคิดเห็นต่างๆ ของคนทั่วไป จะทราบว่าคนส่วนใหญ่มักจะตำหนิผู้ปกครองที่ดูแลมากกว่าจะตำหนิตัวเด็กที่ทำพฤติกรรมไม่เหมาะสม และน่าแปลกที่คนเป็นพ่อเป็นแม่เองก็ไม่คิดจะห้ามปรามลูก ทำให้แม่นุ่มอดคิดไม่ได้ว่าคุณพ่อคุณแม่เหล่านั้น ไม่รู้มารยาทที่พึงกระทำหรือรู้แต่ไม่ใส่ใจ ดังนั้น เราควรจะมาปรับทัศนคติกันหน่อยไหมคะว่า ในฐานะผู้ปกครองเราควรดูแลลูกอย่างไรไม่ให้ผู้คนรอบข้างร้อง… ยี้ …
สอนระเบียบวินัยกันตั้งแต่อยู่ที่บ้าน
ถ้าลูกอยู่ในวัยที่เริ่มรู้เรื่องแล้ว ต้องเตรียมความพร้อม ก่อนที่จะพาลูกออกไปในที่สาธารณะ สอนให้เข้าใจได้ง่าย เพราะบางครั้งลูกก็ยังไม่เข้าใจว่าการเล่นของตนไม่ถูกต้องอย่างไร ควรทำหรือไม่ควรทำ
ดูความพร้อมของลูก
ว่าพร้อมที่จะออกไปนอกบ้าน หรือที่สาธารณะหรือไม่ ถ้าพ่อแม่ยังไม่สามารถควบคุมลูกได้ ต้องพยายามพาลูกออกไปข้างนอกให้น้อย หรือเท่าที่จำเป็น จนกว่าจะแน่ใจว่าสามารถควบคุมลูกได้
ต้องคำนึงถึงสิทธิคนอื่นในที่สาธารณะด้วย
อย่ามองว่าเด็กงอแงเด็กซนเป็นเรื่องปกติ แต่ถ้าอยู่ในสถานการณ์ที่ควบคุมไม่ได้ หรือลุกลามจนคนทำให้คนอื่นเดือดร้อน ต้องพาลูกออกไปจากสถานการณ์นั้นให้ลูกสงบก่อน
ไม่สอน/ ดุลูกต่อหน้าคนอื่น
หลายครั้งที่ลูกดื้อ ซน พ่อแม่ก็ยิ่งพยายามสอน พยายามดุลูก เพื่อแสดงให้คนรอบข้างเห็นว่าตัวเองได้ทำหน้าที่แล้ว แต่ลูกไม่ฟังเอง ช่วยไม่ได้ การทำแบบนี้ไม่ได้ช่วยแก้ไขปัญหาเฉพาะหน้า และยังเป็นการทำร้ายลูกทางอ้อมอีกด้วย
แก้ปัญหาลูกวีนด้วยวิธีเบี่ยงประเด็นให้ลูกสนใจอย่างอื่นจนลืมเรื่องที่อาละวาดไป
เช่น ถ้าลูกวีนในร้านอาหาร ลองอุ้มพาเขาไปดูปลาหรือกุ้งเป็นๆ ที่ว่ายน้ำอยู่หน้าร้าน หรือพ่อแม่บางคนใช้วิธีวางเฉยให้ลูกร้องไปให้พอ โดยพาไปในที่ที่ไม่รบกวนคนอื่น เช่น ลานจอดรถห้าง หรืออุ้มเข้าไปในรถ ร้องเสร็จแล้วค่อยคุยกัน สร้างกติกาให้ชัดเจน
ก่อนพาลูกออกไปจากสถานการณ์ที่ควบคุมไม่ได้ อย่าลืมกล่าวคำขอโทษต่อคนรอบข้างที่ได้รับความเดือดร้อนด้วย
คนส่วนใหญ่เข้าใจธรรมชาติของเด็กว่าอาจจะดื้อบ้าง ซนบ้าง เป็นเรื่องที่ควบคุมยาก แต่สิ่งที่ต้องการคือ ความรับผิดชอบ โดยการแก้ปัญหาที่เกิดขึ้นทันที หลายครั้งความไม่พอใจที่เกิดขึ้นมักมาจากตัวพ่อแม่ที่นิ่งเฉยไม่สนใจ และสิ่งที่สำคัญที่สุดคือ คำขอโทษอย่างจริงใจ เมื่อลูกคุณสร้างความเดือดร้อนให้ผู้อื่น คือสิ่งที่จะผ่อนคลายให้สถานการณ์ดีขึ้นได้ไม่ยากค่ะ
รักลูก ต้องรับผิดชอบต่อสังคมด้วยนะคะ
